Dick Donker

De natuur is voor velen een idyllische plek, puur en onaangeraakt. Vooral als we niet middenin die natuur staan, zoekend naar een ANWB-paddenstoel of ons ergerend aan luidruchtige medewandelaars. Dan geldt alleen de herinnering en die kan behoorlijk vertekend zijn. Dick Donker pepert dat in door zijn landschappen onder te dompelen in een vaalblauwe kleur. Die koelt ons sentiment af en schept genoeg afstand om te zien dat het landschap behoorlijk wat sporen draagt van de mensen die wij in onze herinnering hebben uitgegumd.*