Evi Vingerling

-268 De schilderijen van Evi Vingerling (Gouda, 1979) zijn een geabstraheerde weergave van de wereld die zij om zich heen waarneemt. Zij ziet het dagelijks leven als een constante stroom van informatie; gesproken tekst, geluid, ideeën, gedachten en visuele indrukken. Het moment waarop al deze informatie stilvalt en alleen de waarneming overblijft interesseert haar.

Geconcentreerd zet Vingerling de schilderijen op met de intentie om vanuit een tabula rasa haar onderwerp te benaderen. Vingerling probeert het moment te schilderen waarop zij voor het eerst naar haar onderwerp keek, met een leeg hoofd en zonder voorafgaande kennis van haar onderwerp. Evi Vingerling zegt daarover: Ik ben gefascineerd door de dingen die ik zie en probeer ze zo ver uit hun context te trekken dat ze op zichzelf komen te staan en zijn ontdaan van hun betekenis.

Haar onderwerpen zijn even veelzijdig als de wereld om ons heen; een plant, straatverlichting of vuurwerk. Haar oog blijft hangen bij de trivialiteiten van het dagelijks leven. Ze schildert objecten en figuren met losse verfstreken in een beperkt aantal kleuren tegen een bijna monochrome achtergrond. Beeldelementen zoals beweging, ritme en richting nemen haar al werkend in beslag.

In de Unisono-reeks toont het museum jonge Nederlandse of in Nederland woonachtige kunstenaars die nog niet eerder met een solotentoonstelling in een Nederlands museum te zien zijn geweest. Evi Vingerling (Gouda, 1979) woont en werkt in Amsterdam en Eindhoven. Ze studeerde aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag en de Rijksakademie in Amsterdam. In 2006 ontving ze de Buning Brongersprize voor de schilderkunst. In 2008 was Vingerling genomineerd voor de Wolvecampprijs en in 2010 voor de Thieme Award. In 2012 ontving ze de Koninklijke Prijs voor Vrije Schilderkunst. (bron: website Museum Schiedam)

www.evivingerling.com

______________________________________________________

Evi Vingerling (Gouda, 1979) woont en werkt in Amsterdam en New York. Het werk van Vingerling is gebaseerd op het idee dat 'echtheid' alleen goed ervaren kan worden waneer alle betekenissen daarvan niet meer aanwezig zijn. Zo haalt Vingerling objecten weg uit hun omgeving en plaatst ze zonder context, hetgeen dat dan overblijft zijn kleuren en onbegrijpelijk patronen. Het schilderij Het filmdoek is een zeer geabstraheerde afbeelding van een bioscoopzaal met een scherm. Door het ontbreken van details is het alleen door het lezen van de titel mogelijk om de betekenis van het schilderij te achterhalen.