Fons Haagmans

Expressie, herkenbaar handschrift, in beeld gestolde emotie. Fons Haagmans heeft er een uitgesproken hekel aan. Voor hem is een beeld een teken dat verwijst naar een idee. Daarom geeft hij ze ook weer zwevend in een leeg vlak. De context van een zwaard of hulsttakken doet er niet toe en je hoeft niet te weten waar een hond loopt of dat harten thuishoren op een speelkaart of wapenschild. Door het gebruik van sjablonen worden de voorstellingen bijna pictogrammen. Maar de kracht waarmee Haagmans ze neerzet, verheft ze tot iconenstatus.*