Harrie A. Gerritz

Hoever kun je gaan met het weglaten van details zonder de herkenbaarheid van een voorwerp aan te tasten? Met portretten heel ver. Aan twee stippen, een verticale en een horizontale streep hebben de meeste mensen genoeg om een gezicht te zien. Met natuurfenomenen is het moeilijker. Toch zijn de veelkleurige damborden van Harrie Gerritz geen abstracte composities maar landschappen. En zijn verbeeldingen van de maan vangen de verschillende stadia van het hemellichaam in uitgebeende vorm. Ze lijken afwisselend soepbord, sikkel of sinaasappel maar zijn uiteindelijk toch vooral maan.*