Koen Vermeule

Het liefst is Koen Vermeule in een land als Japan. Hij verstaat er niemand, teksten zijn onleesbaar en niemand begrijpt hem. Van een afstandje observeren is het enige dat overblijft. Maar dat doet hij extra intensief, met scherp oog voor de triviale alledaagsheid. Ook terug in Nederland neemt hij die buitenstaanderspositie in. Zijn favoriete kijkonderwerp is de stadsmens, de uitgesproken individualist die gevangen zit in een anonieme omgeving. Vermeule geeft hem weer als in een snapshot: zonder verhaal, expressie of betekenis. Hij is er gewoon.

Koen Vermeule (Goes, 1965) prefers to be in a country like Japan. He doesn't understand anyone, texts are illegible and no one understands him. Observing from a distance is the only thing that’s left over. And he does that with extra intensity, with a keen eye for the everyday triviality. He also takes on that outsider’s position when back in the Netherlands. His favourite subject matter is the urban man, the outspoken individualist who is trapped by an anonymous environment. Vermeule portrays him as if in a snapshot: without storyline, expression or meaning. He is simply there.