Lisa Couwenbergh

Eén enkele steen is niet meer dan dat: een steen. Alleen als die steen wordt gecombineerd met soortgenoten ontstaat iets: een muur, een fundering, een gebouw. Maar in de schilderijen van Lisa Couwenbergh blijven de combinaties van stenen toch hangen in onbestemdheid. Het metselwerk is herkenbaar maar de gestapelde bakstenen willen nooit echt architectuur worden. Soms neigen ze zelfs naar mensfiguren. Maar ze blijven toch vooral verf die probeert te ontsnappen aan het platte vlak door zich te voor te doen als bouwmateriaal.*